Spouwmuurisolatie Prijsopgave in Muiderberg

In de periode 1980-1990 bepaalde toen geldende bouwvoorschriften dat bij  bouw van gebouwen isolatie moest worden aangebracht. Zodra deze regelgeving actief werd, werd al snel duidelijk dat er een groot aantal panden waren die ook baat konden hebben bij dit type muurisolatie; echter de enige manier om toentertijd isolatie in de spouw te installeren nadat het pand was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de materialen goedkoop waren en het proces van installatie relatief eenvoudig was, heeft de regering de maatregel echt bevorderd. Duizenden kleine en grote installatiebedrijven doken op, in de wetenschap dat ze de isolatie bij mensen thuis konden aanbrengen en daarvoor goed betaald konden worden.

1. Het gebruikte isolatiemateriaal was  ongeschikt – bijv. Ureum-formaldehyde. De problemen met dit isolerende product waren tweeledig: ten eerste breekt het af, waardoor het kankerverwekkende(!) formaldehyde in huis  vrij kan komen. Op de tweede plaats valt de isolatie bij het afbreken in de spouw naar beneden, met als gevolg dat hogere muren niet meer geisoleerd zijn.
2. In de periode dat spouwmuren voor het eerst werden geïntroduceerd in de jaren dertig van de vorige eeuw, was het enige doel van de spouw om ervoor te zorgen dat vocht niet van buitenaf naar binnen door de muur kon komen, met als gevolg dat er vocht in de woning zou  ontstaan. Daarom waren de vroege holtes erg nauw. Isolatie kon  daardoor ’bruggen’ veroorzaken tussen de twee muren van baksteen, waardoor water alsnog van de ene naar de andere muur kon oversteken en vocht in het huis kon ontstaan.
3. De isolatie is verkeerd geplaatst. Als de installateur de muurisolatie in de ruimte tussen de twee baksteenhuiden plaatst, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Als de afstanden tussen de geboorde gaten niet correct waren, zou de muurisolatie niet voldoen, wat leidt tot koude plekken in de muur.
4. Een ander probleem was het ’doorsnijden’ van hoeken. Omdat isolatie installateurs per m2 muur betaald werden, wilden ze de klussen in zo kort mogelijke tijd uitvoeren. Wanneer kralen in de spouwmuur worden geplaatst, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die de kralen aan elkaar bindt. Het probleem is dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – ongeveer 3 keer langer duurt dan het eenvoudigweg installeren van enkel de kralen. De mindere installateurs bleken die moeite niet te nemen, omdat ze meer wilden verdienen door meerdere projecten op dezelfde dag uit te voeren. Dit leidde vaak tot ‘bezinken’ van  kralen naar de onderkant van de spouw, waardoor er geen goede isolerende impact was op bovenin de muur.
5. Tot aan de ontwikkeling van nieuwe technieken was spouwmuurisolatie niet geschikt voor ieder soort gebouw. Als een muur als voorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw vooral nodig om te voorkomen dat er vocht in de woning komt. Als dit soort wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  typen muurisolatie, leidt dit al snel tot vochtproblemen.
6. Een ander soort muur die niet geschikt is, is wanneer er in gebouwen met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie is aangebracht. Bij deze eigenschappen kan nooit dit soort muurisolatie worden geplaatst. Het kan echter zijn dat een minder professionele of (erger nog) onbetrouwbare muurisolatie installateur zich toch heeft geïnstalleerd om betaald te krijgen voor de klus.
7. Als laatste reden is wanneer iemand zojuist een woning of ander soort gebouw heeft gekocht dat eerder van muurisolatie was voorzien. In enkele gevallen veroorzaakt de isolatie allergieën bij de nieuwe huiseigenaar en moet deze  muurisolatie verwijderd worden, ondanks de energiebesparing door de eerdere aangebrachte spouwmuurisolatie.