Spouwmuurisolatie Prijsopgave in Kerkbuurt

In de jaren tachtig bepaalde toen geldende bouwvoorschriften dat bij  de bouw van gebouwen isolatie moest worden geplaatst. Direct toen deze regelgeving werd ingevoerd, werd duidelijk dat er een groot aantal (veelal iets oudere) panden en huizen was die ook profijt konden hebben bij dit type muurisolatie; maar helaas, de enige manier om toentertijd de isolatie in de spouw te krijgen nadat het pand al was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de isolatiematerialen goedkoop waren en het installatieproces relatief eenvoudig was, heeft de regering de isolatie echt gepromoot. Duizenden kleine installatiebedrijven kwamen op, wetende dat ze de spouwmuurisolatie eenvoudig bij mensen in huis konden aanbrengen en daarvoor goed betaald konden worden voor het installatiewerk.

1. Maar… Het gebruikte isolatiemateriaal was  ongeschikt, zoals bijvoorbeeld Ureum-formaldehyde. Problemen met dit soort isolatieproduct waren tweeledig: op de eerste plaats breekt het af, waardoor (kankerverwekkende) formaldehyde in huis  vrijkomt. Ten tweede blijkt dit soort spouwmuurisolatie bij het afbreken in de muur naar beneden te vallen, waardoor hogere muren niet meer geisoleerd zijn.
2. Toen spouwmuren voor het eerst werden gebruikt in de jaren dertig van de vorige eeuw, was het enige doel van de spouw om te voorkomen dat water van buiten naar binnen door de muur stroomde, waardoor er vocht in de woning zou  kunnen ontstaan. Als gevolg hiervan waren de vroege holtes erg ’dun’. Isolatie kon  daardoor ’bruggen’ veroorzaken tussen de twee muren van baksteen, waardoor water alsnog van de ene naar de andere muur kon komen en vocht in het huis kon ontstaan.
3. De isolatie is verkeerd geplaatst. Als de spouwmuurinstallateur de muurisolatie in de spleet tussen de twee baksteenhuiden aanbrengt, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Als de afstanden tussen de geboorde gaten te groot waren, zou de muurisolatie niet voldoen, met ‘koude plekken’ in de muur tot gevolg.
4. Een vierde veelvoorkomend probleem was het ’doorsnijden’ van de hoeken. Omdat de isolatie installateurs per vierkante meter muur worden betaald, wilden ze de klussen zo snel mogelijk afronden. Wanneer kralen in de spouwmuur worden geïnjecteerd, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die alle kralen aan elkaar bindt. Het probleem is dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – zo’n drie maal langer duurt dan het installeren van de kralen alleen. De mindere installateurs zouden niet de moeite nemen, omdat ze de winst wilden maximaliseren door meerdere taken op dezelfde dag uit te voeren. Met als gevolg het ‘bezinken’ van  de kralen in de bodem van de spouw, waardoor er isolerende werking verloren ging in de bovenste delen van de muur.
5. Tot het ontstaan van nieuwe technologie was spouwmuurisolatie niet geschikt voor ieder soort gebouw. Als een muur bijvoorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw noodzakelijk om te voorkomen dat er water in de woning komt. Als dit soort wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  soorten muurisolatie, leidt dit al snel tot problemen met vocht.
6. Een ander voorbeeld van een muur die niet geschikt is, is wanneer er in gebouwen met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie aangebracht wordt. Bij dit soort muren mag nooit dit soort muurisolatie worden geplaatst. Het kan helaas zo zijn dat een minder professionele of (erger nog) onbetrouwbare muurisolatie installateur zich toch isolatiemateriaal heeft aangebracht om betaald te krijgen voor de klus.
7. Nog een reden is wanneer iemand zojuist een woning of ander soort gebouw heeft aangeschaft dat eerder van muurisolatie was voorzien. In sommige gevallen veroorzaakt de oude isolatie allergieën bij de nieuwe huiseigenaar en moet de  muurisolatie vervangen worden, ondanks de bestaande energiebesparing door de oude aangebrachte spouwmuurisolatie.