Spouwmuurisolatie Prijsopgave in Ridderbuurt

In de periode 1980-1990 bepaalde bouwvoorschriften dat bij  bouw van gebouwen isolatie moest worden geplaatst. Zodra deze regelgeving werd ingevoerd, werd duidelijk dat er een groot aantal (veelal iets oudere) panden en huizen was die ook baat konden hebben bij dit type muurisolatie; echter de enige manier om destijds isolatie in de spouw te verwerken nadat het huis was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de materialen goedkoop waren en het proces van installatie relatief eenvoudig was, heeft de regering de isolatie echt gepromoot. Duizenden kleine en grote installatiebedrijven doken op, in de wetenschap dat ze de muurisolatie bij mensen in huis konden aanbrengen en goed betaald konden worden voor het installatiewerk.

1. Het gebruikte isolatiemateriaal was  ongeschikt – bijv. Ureum-formaldehyde. De problemen met dit soort isolatieproduct waren tweeledig: op de eerste plaats breekt het af, waardoor (kankerverwekkende) formaldehyde in huis  vrij kan komen. Ten tweede valt de muurisolatie bij het afbreken in de spouw naar beneden, met als gevolg dat hogere muren niet meer profiteren van de isolatie.
2. In de periode dat spouwmuren voor het eerst werden gebruikt in de dertiger jaren van de vorige eeuw, was het primaire doel van de spouw om te voorkomen dat vocht van buitenaf naar binnen door de muur zou komen, met als gevolg dat er vocht in de woning zou  ontstaan. Daarom waren de vroege holtes erg ’dun’. Spouwmuurisolatie kon  daardoor ’bruggen’ creëeren tussen de twee baksteen muren, waardoor water alsnog kon oversteken en daardoor vocht in het huis kon ontstaan.
3. De isolatie is op de verkeerde wijze geïnstalleerd. Zodra de spouwmuurinstallateur de spouwmuurisolatie in de spleet tussen de twee baksteenhuiden aanbrengt, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Als de afstanden tussen de geboorde gaten niet correct waren, zou de spouwmuurisolatie niet voldoen, wat leidt tot koude plekken in de muur.
4. Een ander probleem was het afsnijden van hoeken. Omdat installateurs per vierkante meter muur betaald werden, wilden ze de klussen zo snel mogelijk uitvoeren. Wanneer kralen ter isolatie in de spouwmuur worden geïnjecteerd, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die alle kralen aan elkaar verbindt. Het probleem is hierbij dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – zo’n drie keer langer duurt dan het eenvoudigweg installeren van enkel de kralen. De mindere spouwmuurisolatie installateurs bleken die moeite niet te nemen, omdat ze de winst wilden maximaliseren door meerdere projecten op dezelfde dag uit te voeren. Dit leidde vaak tot ‘bezinken’ van  kralen naar de onderkant van de spouw, waardoor er geen echte isolerende impact was op de bovenste delen van de muur.
5. Voor de ontwikkeling van nieuwe technologie bleek spouwmuurisolatie niet zomaar geschikt voor elk pand. Als een muur bijvoorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw nodig om te voorkomen dat er vocht in de woning komt. Maar als dit soort wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  soorten spouwmuurisolatie, kan dit al snel leiden tot problemen met vocht.
6. Een ander voorbeeld van een muur die ongeschikt is, is wanneer er in panden met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie aangebracht wordt. Bij dit soort muren mag nooit spouwmuurisolatie worden geïnstalleerd. Het kan helaas zo zijn dat een minder professionele of (erger nog) onbetrouwbare spouwmuurisolatie installateur zich toch heeft geïnstalleerd om ervoor te zorgen dat ze voor de klus worden betaald.
7. Nog een reden is omdat iemand zojuist een pand heeft gekocht dat eerder van spouwmuurisolatie was voorzien. In enkele gevallen veroorzaakt de isolatie allergieën bij de nieuwe huiseigenaar en moet de  spouwmuurisolatie verwijderd worden, ondanks de positieve energiebesparing door de oude aangebrachte spouwmuurisolatie.