Spouwmuurisolatie Prijsopgaven in Oostvaardersdiep

In de periode 1980-1990 bepaalde bouwvoorschriften dat bij  de nieuwbouw isolatie moest worden aangebracht. Direct toen deze regelgeving in werking trad, werd duidelijk dat er een groot aantal panden waren die ook baat konden hebben bij dit type isolatie; maar helaas, de enige manier om destijds de isolatie in de spouw te installeren nadat het huis was gebouwd, was door het te injecteren.

Omdat de isolatiematerialen goedkoop waren en het installatieproces relatief eenvoudig was, heeft de regering de maatregel echt gepromoot. Tig kleine en grote installatiebedrijven doken op, in de wetenschap dat ze de isolatie bij mensen thuis konden aanbrengen en daarbij goed betaald konden worden.

1. Maar… Het gebruikte isolatiemateriaal was  ongeschikt – bijv. Ureum-formaldehyde. Problemen met dit isolerende product bleken tweeledig: ten eerste breekt het af, waardoor het kankerverwekkende(!) formaldehyde in huis  vrij kan komen. Op de tweede plaats blijkt dit soort isolatie bij het afbreken in de muur naar beneden te vallen, met als gevolg dat hogere muren niet meer profiteren van de isolatie.
2. In de periode dat spouwmuren voor het eerst werden gebruikt in de jaren dertig van de vorige eeuw, was het enige doel van de spouw om te voorkomen dat vocht van buitenaf naar binnen door de muur stroomde, met als gevolg dat er vocht in de woning zou  ontstaan. Daarom waren de vroege holtes ’dun’. Spouwmuurisolatie kon  daardoor een brug veroorzaken tussen de twee muren van baksteen, waardoor water alsnog kon oversteken en daardoor vocht in het huis kon ontstaan.
3. De isolatie is verkeerd aangebracht. Zodra de spouwmuurinstallateur de spouwmuurisolatie in de spleet tussen de twee baksteenhuiden plaatst, dient de muur op verschillende plaatsen geboord te worden om een ​​gelijkmatige verdeling van de isolatie mogelijk te maken. Als de afstanden tussen de geboorde gaten niet correct waren, zou de spouwmuurisolatie niet voldoen, met ‘koude plekken’ in de muur tot gevolg.
4. Een ander groot probleem was het afsnijden van de hoeken. Omdat de isolatie installateurs per m2 muur worden betaald, moeten ze de klussen in zo kort mogelijke tijd uitvoeren. Wanneer kralen ter isolatie in de spouwmuur worden geïnjecteerd, worden ze geïnjecteerd met een uPVC-lijm die de kralen aan elkaar bindt. Het probleem is hierbij dat dit goed doen – de lijm met de kralen injecteren – ongeveer drie keer langer duurt dan het installeren van de kralen alleen. Sommige installateurs bleken die moeite niet te nemen, omdat ze de winst wilden maximaliseren door sneller klaar te zijn. Dit leidde vaak tot ‘bezinken’ van  de kralen naar de bodem van de spouw, waardoor er isolerende werking verloren ging in bovenin de muur.
5. Tot de ontwikkeling van nieuwe technologie bleek spouwmuurisolatie niet geschikt voor elk pand. Als een muur als voorbeeld gevoelig is voor slagregen, is de spouw nodig om te voorkomen dat er vocht in de woning komt. Zodra dit soort wanden achteraf worden voorzien van ouderwetse  spouwmuurisolatie, kan dit al snel leiden tot problemen met vocht.
6. Een ander voorbeeld van een muur die ongeschikt is, is wanneer er in gebouwen met houtskeletbouw-eigenschappen spouwmuurisolatie aangebracht wordt. Bij deze eigenschappen mag nooit spouwmuurisolatie worden aangebracht. Het kan echter zijn dat een minder professionele of onbetrouwbare installateur zich toch heeft geïnstalleerd om ervoor te zorgen dat ze voor het project worden betaald.
7. Als laatste reden is omdat iemand zojuist een woning heeft gekocht dat eerder van spouwmuurisolatie was voorzien. In uitzonderlijke gevallen veroorzaakt de isolatie allergieën bij de nieuwe eigenaar en moet deze  spouwmuurisolatie verwijderd worden, ondanks de bestaande energiebesparing door de oude aangebrachte spouwmuurisolatie.